พ่อค้า
อยากเล่าถึงเมื่อวันพฤหัสที่แล้วค่ะ ได้มีโอกาสไปประชุม meeting และสังสรรค์ ร่วมกับพ่อค้า(ผู้ใหญ่) หลายนัด
Conceptual :-
พี่แป๊ะ : ฮุกก่อน เคลียทีหลัง (ออกแนวลุยก่อน)
พี่สมนึก : มีอะไรที่ทำไม่ได้ (พี่คนนี้ แนนว่าอนาคตคุณธรรมชาติ)
พี่วีระเดช : ขายไม่ได้เดี๋ยวแย่งตลาดเขา งั้นก็ทำให้เขาไม่ขายให้ซิ ก็ต้องหาซื้อจากที่อื่นไง (อันนี้นักเอ็นเตอร์เทน จับแพะชนแกะ กว้างขวาง มีความสลับซับซ้อนทางความคิดสูงมาก)
เริ่มประชุม ตั้งแต่ 9 โมงครึ่ง ต่อนัด 2-3 เบ็ดเสร็จ 4 ทุ่ม.... แต่ข้อมูลคำแนะนำนี่ยิ่งกว่าเข้าคอร์สสัมมนา 3 เดือนซะอีกอะค่ะ ^_^
ทำให้นึกไปถึงคนเก่งมากๆ อีก 3 คนที่รู้จัก
คุณอุฬาร เคยได้ไปร่วมประชุมด้วย มุมมองลงรากหญ้า เน้นการทำตลาดแบบปากต่อปาก มีเรื่องตลกนิดหน่อยคือว่า ก่อนเจอคุณอุฬารน่ะ พี่มงบอกว่าเขาพูดไทยไม่ค่อยชัด แนนก็เลยเข้าใจว่าเป็นเสี่ยจีนๆ 555 ที่ไหนได้ ท่านน่ะเรียนต่างประเทศตั้งแต่เด็กตะหากล่ะ :)
พี่เสือ เพื่อนตอนเรียน ป. โท ด้วยกัน เน้นการทำตลาดในต่างประเทศ สร้างเครือข่ายในตลาดสินค้า premium ทำงานหนักมาก แล้วก็หล่อมากด้วย :)
คุณธรรมชาติ เพื่อนรั๊กรัก คนนี้ชอบจับจินตนาการมาสร้างให้เป็นจริง เน้น new innovation, high technology
ทุกท่านที่กล่าวถึงล้วนแล้วแต่สุดยอด......ยอดมนุษย์ มีที่เหมือนกัน ก็คือ มองโลกในแง่ดี เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เก่ง ฉลาด ขยัน ......อยากเป็นอย่างเขาบ้างจัง ^_^
กรรไกรซอย
นิด : พี่แนนคะ ซื้อกรรไกรซอยให้หน่อยซิคะ จะได้ไว้ตัดขนพวกเด็กๆ (สำเนียงต่างชาติเพื่อนบ้าน)
แนน : อืม...ได้
แล้วกรรไกรซอยก็มาถึงบ้านเมื่อประมาณอาทิตย์ที่แล้ว
ผลจากกรรไกรซอย
.
.
ดำหยิก.....พุดเดิ้ลสีดำ.....ขนเกรียนเกือบจะสกินเฮด
ดำใหญ่....พุดเดิ้ลสีดำตัวโตที่สุดในบ้าน....ยังพอมีขนที่สามารถลูปได้บ้างแต่ขนที่หน้ารวมขนตาถูกตัดแต่งอย่างเกลี้ยงเกลา
ขาวแป้ง...ชิทสุสีขาว....ขนเหลือยาวประมาณ 1-1.5 cm. น่ารักเหมือนเด็กเลย แต่ก็ขนอย่างสั้น
ไดม่อน...ชิทสุสีน้ำตาล....เหมือนทอม จากหล่อๆ ขนที่หูถูกตัดซะ เด๋อเลย
ดำเล็ก.....ชิทสุสีดำ....กลับเป็นเด็กอีกครั้ง ทั้งๆ ที่ทุกครั้งดำเล็กจะเป็นหมาที่ดูโทรมไงไม่รู้
ซินดี้.......พุดเดิ้ลสีขาว...ไม่ต่างอะไรกับดำใหญ่ หน้าตาโล้นเลี่ยน ขนตายังถูกตัดเลยค่ะ
น้ำตาล....ชิทสุสีน้ำตาล...น้ำตาลยังคงความสวยได้เหมือนเดิม แม้ขนจะสั้นพอๆ กับขาวแป้ง
ลูกข่าง.....ร๊อทไวเลอร์สีดำ......โชคดีที่สุด คงเป็นเพราะกรรไกรซอยไม่สามารถแทรกลงไปยังขนอันสั๊นสั้นของมันได้มั้ง ^_^
.
แต่ก็ไม่แน่นะ คราวหน้านิดอาจจะขอ.....พี่แนนคะ ซื้อปัตตาเลี่ยนให้หน่อยค่ะ ก็ได้ ^_^
.
อาทิตย์หน้า ก็ไม่แน่อีกเหมือนกันว่า เด็กๆ อาจจะไว้ทรงเดียวกันทั้งหมด คือ สกินเฮดก็ได้
อีกแล้วครับท่าน....
ก็เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาน่ะ ก่อเหตุจ๋อยอีกแล้วซิคะ อาการเสล่อเป็นปกติแต่ผลนี่มูลค่าทางใจหลายอยู่
อุ้ม iBook (พร้อมสายที่ติดห้อยรุงรัง) จะเอามาเล่นนอกห้อง แต่สายเจ้ากรรมดั๊นไปเกี่ยวพนักพิงเก้าอี้จะไม่มาก็ไม่บอก
ไอ้เจ้าของก็ดันทุรัง แทนที่จะดูก็ไม่ดู ดึงมัน 2 ที จน iBook หล่นกระแทกดัง 2 ปั๊ก เฮ้อ............น้ำตาแทบร่วงค่ะ
iBook อยู่ในท่านอนคว่ำกับพี้น(จอลง) + sleep อยู่ ที่รู้ๆ รีบอุ้มประคองอย่างทะนุถนอม(ช้าไปแล้ว) แล้วนำไปเปิด
ปรากฎว่า จากแอปเปิ้ลแหว่ง 1 ลูกตรงกลาง กลายเป็น แอปเปิ้ลผีสิงอยู่ด้านข้างทั้ง 2 ข้าง เป็นเส้นยึกยือ พอรอซักแป๊บอะค่ะ
มีการผสมผสานลายเส้นเต็มจอเลย แฮะๆ ดูไม่ออกซักนิดว่ามันมีความหมายในเชิง abstract ว่าอย่างไร (จริงๆ น่ะ ขำไม่ออกเลยค่ะ น้ำตาคลอเบ้าอย่างกับดูหนังบู๊ล้างผลาญ)
คิดดู คิดดู เมื่อ 2-3 อาทิตย์ก่อน เจ้า O2 น้อยเพ่ิงตกในกาละมังน้ำหมาไป รอดมาได้ เฮ้อ........
คราวนี้หลังจากพาไปหาคุณหมอแงะแล้ว ไม่รู้จะหายดีรึเปล่า
ตอนไปหาคุณหมอ(ไม่ได้ขออนุญาตบอกชื่ออะค่ะ) คืออาการกลัวหมอ แค่แงะก็หาย แต่....พอกลับถึงบ้านนี่ เปิดกี่ทีก็เป็นลายเส้นเหมือนเดิมเลยค่ะ
ความจ๋อยเริ่มเข้าครอบงำมากขึ้นๆ
สายวันจันทร์ น่านะ ลองหน่อยน่า แถมถามไปทั่วทุกสารทิศว่าจะทำฉันใดดี พอเปิดได้ซัก15 นาที ปรากฏว่าจอใช้ได้แล้วค่ะ
โอว.....พระเจ้าจอร์จ.....ช่างวิเศษอะไรเช่นนี้ ^_^
วันนี้ ดา ดา ดา ดา เปิดก็ยังใช้พิมพ์แทนพิมพ์ดีดได้อยู่เนี่ยอะค่ะ เปิดมาตั้ง 7-8 ชม. แล้ว ดีใจจัง ^____^
พรุ่งนี้ไม่รู้เป็นไง
แต่ก็นะ จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ เพี้ยง หายนะ :)
.
.
จั่น : ไม่ไปโพสถามใน freemac อะ
แนน : โฮย....ไม่อะ อาย
lesson
บทเรียน การเรียนรู้จากรางวัล หรือการลงโทษ
รางวัล ผลที่ได้รับจากการกระทำ ความคิด พฤติกรรม ที่เป็นไปตามความต้องการของกลุ่มหรือเฉพาะตน จูงใจให้ทำซ้ำ เป็นค่านิยมของสังคมนั้นๆ
ลงโทษ ผลที่ได้รับจากการกระทำ ความคิด พฤติกรรม ที่ไม่เป็นไปตามความต้องการ หรือขัดแย้งกับกลุ่มหรือเฉพาะตน ไม่สอดคล้องกับสังคมนั้นๆ กำหลาบเพื่อไม่ให้เกิดซ้ำ
บางทีถูกลงโทษ....เข็ดแล้ว ก็ลืม หรืออยากจะฝ่าฝืนในบางความคิดที่ไม่เห็นด้วย
เข็ดแล้ว เข็ดเล่า ถูกลงโทษครั้งแล้ว ครั้งเล่า
เสียใจจัง...........แต่ เดี๋ยวก็หาย :)
เชื่อไม๊ ความรักสามารถเยียวยาได้ เพราะ ความรักจะมาพร้อมกับ เมตตา กรุณา มุทิตา(แปลว่าอะไรไม่รู้ จำไม่ได้) อุเบกขา ไง ^_^
