มิถุนาก็ยังคงเป็นมิถุนา
ถึงยายที่รัก...แนนนึกไม่ออกเลยว่า ยายดีกับแนนยังไง เท่าๆ ที่จำความได้ก็มี...
ยายชอบบ่นจัง
ยายทำกับข้าวอร่อย
ยายรักพวกเรา
ยายรักหมา
แนนโดนตีมั่ง ดุมั่ง หรือไม่ถ้าแรงๆ ก็โดนเกวี้ยงด้วยเชี่ยนหมาก(ตอนสมัยยายยังกินหมากอยู่) ก็มีเหตุอยู่ทุกครั้งนี่นะ ที่ทำให้ผลเป็นการลงโทษ ยิ่งโดยเฉพาะที่แนนชอบแกล้งนัทอะ
แนนอยู่กะยายมาตั้งแต่จำความได้
เวลาที่ชวนยายมาอยู่ที่บ้านด้วยกัน ยายก็มักจะบอกว่า รอให้ยายแก่ๆ แล้วจะไป.... เราฟังอย่างงี้กันมาตลอด
ยายติดยานัท และยานัทก็หกใส่เสื้อยายเยอะแยะ มีอยู่ครั้งนึงยายไม่สบายแล้วเราพายายไปหาหมอ เอ็กซเรย์ หมอบอกว่าปอดยายดำ สันนิฐานว่าเป็นวัณโรค เราก็พยักหน้ารับ วันสองวันต่อมายายหายเป็นปกติ ที่นี้เราเลยสันนิฐานกันเองว่าที่ยายปอดดำเพราะยานัทตะหาก
ยายพกอีโต้ติดตัวตลอดเวลาในช่วงเวลา 1-2 ปีที่ผ่านมา ยายบอกว่าจะมีคนมาทำร้าย เพราะยายเป็นคนดัง....(เรื่องเล่าของยายอันนี้ คงเป็นเพราะยายฝันอะ)
ยายมีท่ารำที่ผสมผสานกับฮิบฮอบมากๆ ....ยายจะรำให้เราดูเวลายายอารมณ์ดี
ดีจังที่นัทหลานรักของยายมาจากอเมริกาช่วงก่อนยายจะจากไปแค่ 2 อาทิตย์
ยายจากพวกเราไปวันที่ 17 มิถุนายน 2550 อย่างสงบ ยายอายุ 95 ปี น่ารัก แข็งแรง และอารมณ์ดี
เพื่อนๆ แนนเคยไปหายาย พวกเขาก็จะบอกว่าแนนนิสัยเหมือนยาย.......ตอนยายอายุ 90 กว่า.......
ที่รู้ๆ ......... แนนรักยายค่ะ ^_^
posted by nan @ 12:05 PM
4 comments
